සරත් අත්අඩංගුවට : ප්‍රජාතාන්ත්‍රවාදය මලා ද?

පොදු අපේක්ෂක ලෙස මහින්දට විරුද්ධ පාර්ශවයෙන් ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වී පරාජය වූ ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකා හමුදා පොලීසිය මගින් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත. ආරංචියේ හැටියට ඒ බල්ලෙකුට මෙන් ගුටි නෙලමින් බිම දිගේ ඇදගෙන යමින්ය. නාවික හමුදා කඳවුරක රඳවා ගෙන ඇති ඔහුට ගුටි පූජාවක් ලැබෙන බවට දූසමාන ආරංචි පැතිරෙමින් පවතී.

ජෙනරාල් අත්අඩංගුවට ගැනීමට විරෝධය පෑමක් ලෙස විරුද්ධ පාර්ශවය විසින් අද දින අලුත් කඩේ උසාවිය ඉදිරිපස විරෝධතා ව්‍යාපාරයක් මෙහෙයවීය. එක්සත් ජාතික පක්ෂය හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ එකම පසක සිට එල්ල කරන ලද මේ විරෝධතාවයට පිළිතුරු ලැබුනේ කිසියම් පිරිසක් විසින් එල්ල කෙරුණු ගල් මුල් ප්‍රහාරයක් හා ඉන්පසුව එල්ල වුනු කඳුලු ගෑස් ප්‍රහාරයකිනි.

Facebook, Twitter හා ඊමේල් ප්‍රජාතාන්ත්‍රවාදය ඉල්ලා මරහඬ තලමින් සිටී. ජෙනරාල් අත්අඩංගුවට ගත් තැනේ පටන් මෙරටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිරිහුණේලු. පාර පුරා තාප්ප වලින් කරුණා ගැනත් ජෙනරාල් ගැනත් නැවත නැවත මතක් කෙරෙමින් පවතී. Facebook දේශප්‍රේමීන් විසින් කලු කොඩි හා සටන් පාට වලින් කණ පුරවමින් සිටී.

මේ සියල්ලන්ටම අනුව ජෙනරාල්ට හා අනෙකුත් විරුද්ධ පාර්ශවිකයින්ට එරෙහිව මේ සිදු කෙරෙන මර්ධනයෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය බල්ලාට ගොස් ඇත. අපට තේරුම් ගත නොහැක්කේද මෙයයි.

බල්ලාටවත් යෑමට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් මෙරට තුල තිබුනේ කවදාද?

අප යන්තම් බහතෝරන කාලයේ සිට මෙරට තුල නොයෙකුත් වරණ පැවැත්වුනු අතර ඒ කිසිම වරණයක් සාධාරණ හා සාමකාමී වරණයක් නොවිණ.

88-89 කාලය තුල 60000කට ආසන්න පිරිසක් පාලකයින් හා කැරලිකරුවන් විසින් ටයර් මතින් මරුතුරුලට තරඟයට යවා ගෙන ඇත.

අවුරුදු තිහකට ආසන්න කාලයක් තුල වර්ගවාදයෙනුත් වෛරයෙනුත් බලතන්හාවෙනුත් ඔද වැඩී මනුෂ්‍යත්වය සහ මුලින්ම කෙලෙසාගෙන ඇත.

පසුගිය අවුරුදු තුන තුලදී පමණක් යුද්ධයෙන් සිදුවී ඇති විශාල ප්‍රමාණයේ සිවිල් ඝාතන රැසක් දේශයේ නාමයෙන් සිදු කර ඇත.

දෙමළුන්, මුස්ලිම්වරුන් හා ක්‍රිස්තියානි කතෝලික සුළු ජාතීන් පසුගිය මාස කිහිපය තුලදී දේශයේ අනෙකා කර ඇති අතර පසු වූ ජනාධිපතිවරණයේදී ජාතිවාදය ප්‍රධාන අවිය බවට පත් කර ගන්නා ලදී.

විරුද්ධ මත දැරූ ලසන්ත, තිස්සනායගම්, ආදීන් පීඩාකාරී මර්ධනයන්ට යට කර දමනු ලැබින. ලසන්ත නාඳුනන තුවක්කු කරුවෙකුගේ වෙඩිපහරකින් මිය ගියේ මෙහි අන්තයට යෑම නිසාය.

මාධ්‍යවේදීන් හා අනෙකුත් ක්‍රියාකාරීන් විවිධ ප්‍රහාරයන්ට ලක් වූ අතර ඒ වෙනුවෙන් කතා කිරීම පත්තර කන්තෝරු සීල් තැබීමට හා තර්ජන ලිපි පැමිණීමට මූලික හේතූන් විය.

දෙමළුන් තවමත් කඳවුරු තුලට ගාල් කර ඇති අතර සිංහලුන් එය දැක වින්දනයක් ලබා ගන්නා තැන පත්වී ඇත.

මේවා මෙසේ සිදු වුණි නම් අර කතා කලේ අහවල් රටක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැනද?

බුරුතු පිටින් උතුරේ සිවිල් වැසියන් මරා දැමෙද්දී ජවිපෙ කල එක ප්‍රතිචාරය වන්නේ හුරේ පාරකි. එජාපය හිරිකිතයක් නොමැතිව යුධ ක්‍රියාමාර්ගයට අනුමැතිය දැක්වීය. සරත් සිදු කලේ හමුදා නිලධාරියෙකුට නොසුදුසු අන්දමින් දේශපාලනික අදහස් දැක්වීම පමණකි.

අයෙකුට අනුව සරත් ආදරණීය තාත්තෙකි. මේ ආදරණීය තාත්තා දුන් අණ මගින් මිය ගිය දරුවන් ගණන කෙසේදැයි යුද්ධය අවසන් වූ අලුතම වන්නියට පැමිණිය අය දනී. කලමණාකරනයෙන් දෙනු ලබන නියමිත කාලයන් ලබා ගැනීමට සිවිල් වැසියන්  නොසලකා හරිමින් කාලතුවක්කු ප්‍රහාර එල්ල කෙරුණු සැටි ඒ කාලයේ ප්‍රවෘත්ති මූලයන් කිහිපයක් ඇසුරින් සොයාගත හැක.

ඒ මර්ධනය සිදුවෙද්දී ඇරුණේ බොහෝම සීමිත කටවල් ප්‍රමාණයකි. දැන් උඩ පනිමින් කෑ ගසන බොහෝ අය යුද්ධයට ඉත සිතින් ආශිර්වාද කල අයයි. එකල පීඩිතයන් වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටි මොවුන් දැන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා ජනතා නැගිටිමක් බලාපොරොත්තුව සිටී. මේ කුමන විහිළු ද?

“අනෝමා, මට නුඹේ කඳුළු වලට දුක සිතෙන්නේ නැත”.